wczasy, wakacje, urlop
28 September 2010r.
Westerplatte - Tutaj w dniu 1 września 1939 roku o godzinie 4.45 rozpoczęła się II wojna światowa. Do roku 1920 Westerplatte było morskim letniskiem kąpielowym. Później gdańszczanie przekazali Polsce teren 0 powierzchni 0,8 km2 w bezpłatną „wieczystą dzierżawę", gdzie założona została Wojskowa Składnica Tranzytowa, W myśl uchwały Ligi Narodów załoga Westerplatte mogła się składać z 66 szeregowców, 20 podoficerów i 2 oficerów. Polska nie miała prawa budowy na terenie składnicy żadnych fortyfikacji ani też umocnień polowych. Uzbrojenie plutonu wartowniczego stanowiły jedynie karabiny ręczne. W 1933 roku, w okresie napięcia stosunków polsko--gdańskich po objęciu przez Hitlera władzy w Rzeszy, stało się jasne, że w przypadku agresji ze strony gdańskiej załoga nasza będzie zupełnie nie przygotowana do stawienia oporu. W związku z tym pobudowano w latach 1933— —1936 żelbetowe wartownie i przystosowano do obrony koszary. Uzbrojenie załogi stanowiło: 41 karabinów maszynowych, 4 moździerze, 2 działka przeciwpancerne, 1 działo 160 karabinków. Latem 1939 roku załogę powiększono tajemnie do 182 ludzi. Nocami wykonano dodatkowe umocnienia polowe. W dniu 25 sierpnia przybył do Gdańska z oficjalną wizytą „kurtuazyjną" pancernik „Schleswig-Holstein". 1 września o godzinie 4.45 padła pierwsza salwa z dział pancernika. Nie było już żadnych wątpliwości — to nie była prowokacja czy drobny incydent, to wojna! Jak później obliczono, wróg rzucił do walki przeciw załodze Westerplatte 4 tys. żołnierzy, 65 dział różnego kalibru, ponad 100 karabinów maszynowych, nadto znaczną liczbę lekkich moździerzy i miotaczy ognia oraz eskadrę bombowców nurkujących. Już sama dysproporcja siły bojowej świadczy o bohaterstwie żołnierzy tej samotnej placówki. W dniu 7 września o godzinie 10,15, z uwagi na ogólną sytuację na frontachw kraju, ostateczne wyczerpanie załogi i brak wszelkich możliwości niesienia pomocy rannym, po odparciu 12 szturmów nastąpiła kapitulacja. W dowód uznania dowództwo niemieckie zwróciło majorowi Sucharskiemu, dowódcy Westerplatte, jego szablę z prawem noszenia jej w niewoli. Salutowana przez zwycięzców załoga Westerplatte odeszła do długiej niewoli. Wśród nich brakowało 15 tych, którzy polegli w nierównej walce. Ich śmierć ujął w artystyczne strofy w przeddzień swojego pójścia do niewoli, szeregowiec Konstanty Ildefons Gałczyński: Kiedy się wypełniły dni i przyszło zginąć latem prosto do nieba czwórkami szli żołnierze z Westerplatte I ci co mają dobry wzrok i słuch, słyszeli pono, jak dudnił w chmurach równy krok Morskiego Batalionu Naród polski uczcił swoich bohaterów stawiając widoczny daleko z morza pomnik. Statki handlowe i wojenne wszystkich bander wchodząc do portu gdańskiego salutują biały obelisk.